Sprawdź, kto chce mnie zabić. / część 28

 - Nie tato!

Powiedziałam. Wiem, że nie chciałby pracować dla Byrona i w dodatku przy boku Ralfa. Nie chciałby naruszać cudzej prywatności ani mieć pojęcie o pewnych sprawach.

- Mówiłem, że będziesz dobrym motywatorem.

- Jest jeden warunek. Musisz ją puścić i chłopaka też. I zostawić ich w spokoju, inaczej cię zniszczę.

Byron kiwnął głową i nożem wziętym od Lance rozciął taśmę na moich kostkach i rękach. Rzuciłam się tacie w ramiona.

- Proszę nie rób tego! - Błagałam.

- Nie mam wyjścia kochanie. Ale nie musisz się o mnie martwić.

- Zawsze jest jakieś wyjście. I mam jedno takie. Może niezbyt dobre, ale lepsze niż to co zrobiłeś.

Spojrzałam mu w oczy i odwróciłam się w stronę Byrona. Celował we mnie co było zdziwieniem.

Lufa najechała na moje ramię, po czym odezwał się Byron:

- To pamiątka. Jeśli nie odpuścisz zabiję twojego tatę.

Chciał strzelić, ale Nate skoczył na niego, wytrącił mu pistolet z ręki i teraz to on celował do swojego ojca. Zrobił krok do tyłu, a Byron patrzył zaszokowany na syna. Nate doszedł aż do mnie, a ja wtuliłam się w jego plecy.

- Nie – powiedział do ojca – to ja cię zabiję, jeśli nie puścisz ich wolno.

- Nie zabijesz przecież własnego taty – powiedział Byron robiąc krok do przodu.

Nate pokiwał głową i postrzelił go w nogę. Zakryłam usta dłonią by nie krzyczeć. Lance i jego wspólnik stanęli z bronią i celowali w nas. A ja z tatą byliśmy ukryci za Natem. Nie mogłam pozwolić, by poświęcił za nas życie. Ale Ralf uciekał. Wiedziałam, że tata i Nate sobie poradzą, moja zemsta też była ważna. Wybiegłam za Ralfem i słyszałam za sobą krzyk Natea, bym tego nie robiła. Byliśmy w kuchni, mojej dawnej kuchni. Ralf stał z bronią wycelowaną we mnie.

- Cieszysz się, że dołączysz do swojej mamusi? - Spytał Rafl, a mnie ogarnęła niepohamowana złość.

Kucnęłam, by uniknąć strzału i podeszłam na czworaka pod blat kuchenny. Obeszłam go i rzuciłam się na Ralfa. Broń wypada mu z ręki, a mnie rzucił o ziemię. Nie mogłam złapać oddechu, bolały mnie plecy, ale nie mogłam dopuścić, by żył. Musiałam się zemścić.

Zaczął do mnie podchodzić, kopnęłam go w kolano i wstałam podnosząc broń. Teraz to ja celowałam w niego. Podniósł ręce do góry i zaczął powoli wstawać. Już miałam nacisnąć spust, kiedy poczułam na karku czyjś oddech, a jego silne ręce wyjęły broń z moich.

- Co ty robisz? - Spytałam wściekła odwracając się do Natea.

- Nie mogę ci na to pozwolić. Do końca życia będzie cię dręczyło sumienie. Nie zniesiesz tego, a ja nie pozwolę byś tak się czuła.

Odparł i sam zabił Ralfa. Padł na kolana, potem na twarz. Martwy. Poczułam się trochę lepiej, ale też zrobiło mi się niedobrze. Nate objął mnie ramionami, a ja wtuliłam się w jego klatkę piersiową. Byłam mu wdzięczna za to. Wiedział co mówił.

- Dziękuję.

Uśmiechnęłam się do niego i pocałowałam. Mocno, wolno i po raz pierwszy od kilku dni, bez pośpiechu. Wreszcie byłam bezpieczna. Z Natem.  

No więc to koniec tej historii. W komentarzach piszcie jak wam się podobała cała KSIĄŻA!!! :) Jestem szczęśliwa, że kolejna skończona, może nie perfecto, no ale... ;)

Następny wpis nie wiem kiedy się pojawi. Mamy przecież wakacje. Mam parę planów i chcę się skupić na napisaniu trylogii i mam nadzieję, że w wakacje wpadnie wena. Prawdopodobnie pojawię się we wrześniu, wtedy wypatrujcie czegoś, ale nic nie obiecuję. Naprawdę, na tej trylogii chcę się bardzo skupić i szukać wydawnictwa już :)