Sprawdź, kto chce mnie zabić. / część 3

Po skończonych lekcjach Charlie spytał:

- Wpadamy na twoją nową chatę?

- Nie wiem czy to dobry pomysł. Mam tam nikogo nie przyprowadzać.

- No przestań. Pewnie typek nawet się nie zorientuje. To jak? - Zaczął muskać ustami moją szyję, więc się zgodziłam.

Po około dziesięciu minutach byliśmy w mieszkaniu Natea. Otworzyłam drzwi i wprowadziłam Charliego. Poszliśmy do mojego pokoju i położyliśmy się na łóżku. Zaczęliśmy się całować, lecz chłopak nagle wstał i powiedział:

- Choć zobaczmy czy nie trzyma gdzieś jakiegoś ciała.

- Charlie proszę cię, będę miała kłopoty... - zaczęłam, lecz mimochodem poszłam za nim.

- Jak będzie się ciebie czepiać to mu przywalę.

Otworzył schowek. Zobaczył jakieś zwykłe domowe rzeczy takie jak odkurzacz, ale w szafkach było coś ciekawszego - broń. Niewiele, ale to go zainteresowało. Wziął jedną do ręki i zaczął ją oglądać.

- Charlie proszę, odłóż to i idź lepiej – powiedziałam, lecz on mnie zignorował.

- Lepiej posłuchaj swojej dziewczyny.

Usłyszeliśmy za sobą głos Natea. Charlie niespodziewanie nacisnął spust i nabój wystrzelił w sufit. Nate wyrwał mu broń z reki, schował i zamknął schowek. Złapał Charliego za koszulkę i wprowadził z domu.

- Hej! - Krzyknął chłopak.

- Żebym cię tu więcej nie widział – rzucił groźnie Nate do Charliego i zamknął mu drzwi przed nosem.

- Nate, ja przepraszam... - zaczęłam się tłumaczyć, lecz to jej wcale mi nie pomogło.

Przycisnął mnie do ściany, tak że czułam jego piękne perfumy i wyszeptał:

- Albo zaczniesz stosować się do reguł, albo skończysz jako plama krwi na ulicy, jasne?

Pokiwałam głową ze łzami w oczach i poszłam do swojego pokoju.

Dochodziła jedenasta wieczorem. Ktoś zapukał do drzwi. Siedziałam w pokoju, lecz wszystko słyszałam. Viena i Ella. Szybko zeszłam i stanęłam za Natem.

- Czemu ty nie gotowa? - Spytała Ella, lecz ja spojrzałam na nią zdziwiona – dzisiaj jest impreza u Barta. Miałyśmy iść. Charlie czeka w samochodzie. Ruszaj się.

- Ona nigdzie nie idzie – wtrącił Nate.

- Ale to wielka balanga. Bart robi najlepsze imprezy w mieście, kiedy jego starych...

Zaczęła Ella, ale Nate znów jej wtrącił:

- Powiedziałem, że Nadia nigdzie nie idzie.

- Co ty jesteś jej tatuś?

- Ella daj spokój – Viena próbowała odciągnąć przyjaciółkę, lecz ta nie dawała za wygraną.

Nate nie chcąc słuchać wywodów dziewczyny zamknął im drzwi przed nosem i spojrzał na mnie. Szybko poszłam do kuchni i zaczęłam szukać w lodówce jakiegoś jedzenia.

- Czego szukasz? - Spytał i patrzył przez okno czy dziewczyny poszły.

- Jestem głodna, a masz wszystko z mięsem.

- Jesteś wegetarianką? - Kiwnęłam głową, wyciągnęłam jogurt i chciałam iść na górę, kiedy Nate zastąpił mi drogę – co się stało? - Kiedy nie odpowiedziałam, zapytał ponownie – jesteś zła, że nie idziesz na imprezę?

- Nie, po postu czuję się jak dziecko, które dostało karę. Wyjątek jest taki, że ja nie zrobiłam niczego złego – odparłam bliska płaczu.

- Twój tata nie chce żeby coś ci się stało, a ja mam ci to zapewnić. Dbamy o twoje zdrowie i życie. To raczej nie jest kara.

- Następnym razem bądź proszę milszy dla moich przyjaciół.

Rzuciłam wciąż nie patrząc na Natea i poszłam usiąść na schodach.

Po chwili znów ktoś zapukał, a kiedy Nate otworzył drzwi na zewnątrz stał jakiś chłopak w jego wieku i z brązowymi do ramion włosami.

Wpuścił przyjaciela i razem usiedli w kuchni, a ja wszystko słyszałam.

- Gdzie twój gość? - Spytał jego przyjaciel, najwidoczniej nie widząc, że siedzę na schodach.

- Ma focha. To jak z tą dostawą?

- Będzie jutro o północy w Long Beach. Wiem jak dojechać, nie znam jednak nazwy zakładu. Mają M9, MAG-i, karabinki AK i granaty. Wszystko od najlepszych dostawców. I w dobrej cenie.

- Więc jak, jedenasta jutro u mnie? - Spytał Nate.

- A co z dziewczyną? Zostawisz ją?

- Pojedzie z nami najwyżej.

- Myślisz, że to dobry pomysł zabierać ją do miejsca, gdzie pełno takich jak ty? A co jeśli ktoś pracuje dla tego gościa.

- Ale będziemy też my dwaj. Więc nic jej nie będzie.

Nie wiedziałam o co im chodzi, ale nigdzie z nim nie jadę. Weszłam do kuchni, rzuciłam cześć do przyjaciela Nate i wyrzuciłam pudełko.

- Cześć, jestem Nash– odpowiedział mi z uśmiechem chłopak i kontynuował do przyjaciela – ty wiesz w ogóle w co się wpakowałeś?

- O co ci chodzi?

- Nie wiesz z kim zadarł jej ojciec.

- I nie obchodzi mnie to. Ja mam inne zadanie. Mam ją utrzymać przy życiu dopóki on nie skończy. To wszystko.

- Zobaczysz, że to przerośnie twoje oczekiwania.

- Już przerosło – rzucił Nate, kiedy wychodziłam, lecz wciąż czułam na sobie jego wzrok.

Kolejna część w niedzielę, jak mi się uda będzie koło południa :)
Moglibyście dać jakąś zachętę w postaci komentarza ;*