Część 16

Po skończonych lekcjach pojechałam od razu na komisariat . W drodze zadzwoniłam do Bill'a czy mogę się dziś spóźnić i podałam powód. Zgodził się bez ogródek.

Zajechałam pod komisariat autobusem i weszłam do środka. Był duży . Był podobny do tych jakie można spotkać w filmach kryminalnych. Ciągnął się długi korytarz, a po bokach stała masa biurek i szafek z jakimiś dokumentami. Wszędzie piętrzyły się jakieś papiery, na każdym kroku byli policjanci. Czuć było zapach kawy i gdzieniegdzie pączków albo tanich zupek z marketu.

Spytałam pierwszego lepszego policjanta gdzie znajdę Lexi Bridge. Wskazał mi iść prosto , a później skręcić w lewo .Drugie drzwi, to jej biuro. Jej i jej partnera. Lubiłam Lexi, była bardzo przyjazną osobą, ale jej partnera niezbyt. Nie wiem co takiego mnie w nim odpychało.

Poszłam tak jak polecił mi policjant. Prosto, a później skręciłam w drugie drzwi na lewo. Zapukałam dwa razy, usłyszałam `wejść` i weszłam.

-Witaj, Lena . Pamiętasz mojego partnera Jina ? -spytała i wskazała ręką na mężczyznę siedzącego naprzeciwko niej.

-Tak. Dzień dobry.- odpowiedziałam cicho i usiadłam obok niego , na niebieskim plastikowym krześle.

-Chciała się pani ze mną widzieć ? -wiem, że miałam jej mówić po imieniu,ale czułam się z tym bynajmniej dziwnie w obecności jej partnera.

-Tak. Sprawdziłam ten list. Oraz pismo. Zaskakujące jest to, że nie mamy nic. -powiedziała -Nie mamy żadnych śladów, wskazówek. Po prostu niczego. Nie wiem jak to możliwe, ale ktoś musiał bardzo mocno zadbać o to , aby pozostać tajemniczym.

-I nie nakrytym .-dokończył Jin.

Gdy skończyli mówić , czułam się jakbym popadała w obłęd. Zrobiło mi się duszno, więc zdjęłam kurtkę i przerzuciłam ją przez oparcie krzesła.

-Kto ? Dlaczego ? -pytałam bardziej siebie, niż ich.

-Posłuchaj, zauważyłaś może ostatnio coś dziwnego ? Cokolwiek ?

Rozważałam przez chwilę co mogę im powiedzieć. Niestety przy Jin'nie nie czułam się pewnie, więc odparłam tylko głupie :

-Nie , raczej nie.

Oboje kiwnęli głową.

-Jin, może przyniesiesz dziewczynie szklankę wody ?-spytała Lexi, za co w głębi duszy jej podziękowałam.

-No dobra. Mamy z pięć minut zanim wróci. Szybko mów.-zaczęła kiedy wyszedł- Zauważyłam, że nie czujesz się dobrze w jego towarzystwie.

-Okey. Więc mam pytanie. Czy sny mogą przepowiadać przyszłość ?

-Lena, jestem policjantką, nie psychologiem czy kimś tam.-odpowiedziała rozbawiona-A czemu pytasz ?

-Miewam ostatnio koszmary. Za każdym razem pojawia się w nich mężczyzna. Ten sam. I wydaje mi się, że go znam, że wiem kto to. Tylko nie mogę skojarzyć.

-Podejrzewasz, że może mieć związek z kimś, kogo znasz ?-spytała, a ja powoli pokręciłam głową.

-Dobrze. Czyli naprawdę nie masz pojęcia, kogo moglibyśmy przepytać, w tej sprawie ?

Znów pokręciłam głową.

Zjawił się Jin ze szklanką wody. Postawił ją przede mną i usiadł na swoim wcześniejszym miejscu.

Wzięłam łyk i ku swojemu zdziwieniu wypiłam wszystko. Nie wiedziałam, że tak mi zaschło w gardle.

-Mogę o coś spytać ? -najwyraźniej ich zainteresowałam, bo Lexi nachyliła się lekko nad biurkiem, a Jin się wyprostował.-Za co mój tata trafił do więzienia ?

Nigdy tak naprawdę nikt z zewnątrz nie dowiedział się za co siedział tata. Rozchodziły się plotki, że za morderstwo. Jednak nawet rodzinie nie chciano udzielić takich informacji.

Lexi i Jin siedzieli dalej cicho. Patrzyli to na mnie, to na siebie. W końcu Jin sypał:

-A dlaczego chcesz to wiedzieć ?

-Ciekawość.-odpowiedział zdecydowanie za szybko, bo spojrzeli się po sobie.

-Niestety to tajne materiały. -odpowiedział Jin i spojrzał za coś za mną.

Nie chciałam się odwracać, ale domyśliłam się , że spogląda na szafkę. Gdybym tylko się do niej dostała...

-Muszę już iść. Praca.-powiedziałam wstając i gdy zakładałam kurtkę spojrzałam na szafkę.

Nie była zamykana na klucz.

Wyszłam z komisariatu i udałam się na autobus. Nie zaszłam daleko, kiedy zobaczyłam przed sobą jakiś samochód. Coś w nim przykuło moją uwagę. Było to zwykłe, czarne BMW X6.

-Cholera.-powiedziałam pod nosem i szybko zawróciłam.

To był ten sam samochód co chciał mnie wtedy potrącić.

Skąd to wiem ? Tak jak tamten, nie miał rejestracji.

Cofnęłam się. Skręciłam za ścianą budynku. Czekałam na jakiś ruch. Wyjrzałam lekko i zobaczyłam, że samochód dalej stoi. Jakby czekał na coś, lub kogoś. Od razu pomyślałam o sobie. Jakieś sto metrów w tę stronę też był przystanek. Musiałabym tylko się pospieszyć, żeby zdążyć na autobus.

Ruszyłam szybkim krokiem. Gdy znalazłam się na przystanku, akurat podjechał autobus. Wsiadłam i zajęłam miejsce po lewej stronie. Chciałam zobaczyć kto siedzi w tym samochodzie. Miałam nadzieję, że mi się uda.

Autobus ruszył. Skręcił i zbliżaliśmy się do czarnego BMW. Przejechaliśmy obok. Auto stało puste. Zaczęłam wyzywać siebie w myślach, że jestem głupia, że to tylko zwykły samochód bez rejestracji. Pewnie dlatego stoi niedaleko od komisariatu. Idiotka.

Dotarłam do pracy i zdziwiłam się bardzo. Gdy szłam chodnikiem, przez szybę zauważyłam Mandy, jej świtę i Aarona ! A przecież jeszcze wczoraj się wyzywali. Pewnie znów sobie wszystko wyjaśnili. Na samą myśl o tym wszystkim zrobiło mi się słabo.

Weszłam do kawiarni i uderzył mnie mocny zapach kawy. Mandy i Aaron spojrzeli się na mnie. Podeszłam do kontuaru i poczułam za sobą czyjąś obecność. Aaron.

-Cześć. Co cię tak szybko wywiało ze szkoły ?-powiedział całując mnie w policzek.

-Musiałam coś załatwić. -odparłam i obeszłam kontuar-A ty co ? Znowu pogodzeni ?

-Aha.-odparł i dodał szybko, jakby od niechcenia-Jeśli chcesz, to nie będę się z nimi zadawał.

-Co ? Nie . To twoi przyjaciele. Nie mam nic przeciwko.

-Na pewno ? -oczywiście, że nie , pomyślałam.

Uśmiechnęłam się słabo i poszłam na zaplecze się przebrać.

Gdy wróciłam Aaron siedział już przy stoliku i śmiał się.

Przecież to tylko przyjaciele. Więc dlaczego czułam taki wewnętrzny niepokój ?

-Cześć.-rzucił Ethan podchodząc do kontuaru-Co się stało ? Że Cię nie było ?

-Byłam na policji.-odparłam przestając patrzyć się na stolik `suk`-Nie mają NIC na ten list.

-To niedobrze. -kiwnęłam głowa-Dasz radę. Jesteś przecież Lena Adams ! -uśmiechnęłam się-Ta sama co kiedyś zjadła robaka i nie zwymiotowała !

-Nie drzyj się ! -rzuciłam go ścierką-I nie wypominaj mi tego.

Pokazałam mu język, odwdzięczył się teatralnym ukłonem, a po chwili spytał poważnie :

-A jak tam z Aaronem ?

-Dobrze .

Uśmiechnęłam się słabo. Nie chciałam by Ethan wiedział, że coś jest nie tak, bo pewnie zaczął by wygadywać swoje bzdury.

Wzięłam notes i zaczęłam obsługiwać klientów. Cały czas zastanawiałam się nad tą teczką schowaną w biurze Lexi. Musiałam wiedzieć, za co tata siedział. Za czyje zabójstwo.

Gdy zobaczyłam mężczyznę-stałego klienta ,wpadłam na pewien pomysł. Może on coś wie. Postanowiłam to sprawdzić, mimo że było to bardzo ryzykowne.

Chwyciłam notes i poszłam go obsłużyć. Wyprzedziłam Ethan'a i pochwyciłam jego zdziwiony wzrok. Szepnęłam : później ci wyjaśnię. Przyjął to z zadowoleniem.

-Witam. Co podać ?

-Małą czarną.-odpowiedział mężczyzna i miał chyba zły humor.

Cholera.

Po kilku minutach wróciłam z kawą.

-Proszę bardzo.

-Dziękuję.-powiedział i wręczył mi dziesięć dolarów.-reszta dla ciebie.

-Ostatnio pan pytał o mojego tatę.-rzuciłam pospiesznie, by nie spanikować, a jego ręką z kawą zatrzymała się w połowie drogi do ust-Widziałam go ostatnio. Wspomniał pana.

Bardzo ryzykowne posunięcie.

-Tak i co mówił ? -spytał zbyt obojętnie.

-W sumie niewiele.-zaczęłam siadając na skraju kanapy-Spytałam go za co siedział. Odpowiedział szybko , żeby pan mi wyjaśnił. Musiał uciekać, więcej nic więcej nie dodał.-powiedziałam spuszczając wzrok.

-Skąd wiedział o mnie ?

-Wspomniałam mu , że pytał co u pana.

-Aha.

Chwila ciszy. W końcu zaryzykowałam.

-Więc... za co siedział ?

-Za zabicie kogoś.

-Tyle to też słyszałam. A nie wie pan kogo ? -w tym samym momencie Ethan odbierał zamówienie od stolika obok.

-Przykro mi , ale nie.

-Okey, dziękuję.

Powiedziałam uprzejmie i odeszłam . Gdy przyszedł Ethan, złapał mnie za ramię i zaprowadził na zaplecze. A raczej zawlókł.

-Ej. Co jest ? -spytałam, pocierając ramię.

-Co to do cholery było ? -spytał cicho, ale groźnie.

-Co ? Nie twoja sprawa.

-Przestań. Obiecałem Jessiemu, że będę miał na ciebie oko. Nie chcę żeby coś ci się stało, a ty się wdajesz w takie dyskusje. Nawet nie wiesz kto to.

-Wiem. Przyjaciel taty.-kłamałam.

-Tak, jasne. O co biega ?

Po chwili namysłu opowiedziałam mu wszystko. Moje sny, jak ktoś mnie śledził, że ten koleś pytał o tatę, że widziałam tatrę pod kinem i o tym co mi powiedział. Powiedziałam mu też o szafce na policji.

-Muszę się dowiedzieć za co siedział tata.-dodałam na koniec mojej przemowy, podczas której Ethan ani razu się nie odezwał.

-Dlaczego ?

-A co jeśli miał rację ? Że grozi mi niebezpieczeństwo ? Mówił, że to przez niego, bo zrobił coś głupiego. Dlatego siedział. Czyli dlaczego ? Może jak uda mi się to rozwiązać, to będę bezpieczna ?

Czy coś.

-Jessie wie ?-pokręciłam głową-I nie masz żadnego sprzymierzeńca ?-znów pokręciłam głową-Pomogę Ci.

-Nie chcę cię narażać na niebezpieczeństwo.

-Pamiętaj ,zawsze możesz na mnie liczyć.-powiedział i uśmiechnął się, po czym znów spoważniał i dodał , wychodząc-Zresztą to nie było pytanie.

Stałam tam jeszcze chwilę. Spojrzałam na swoją szafkę i ogarnęło mnie przerażające uczucie. Chyba w końcu dotarło do mnie, że coś mi grozi.

Wyszłam z zaplecza i zwróciłam wzrok w kierunku Aaron'a. Właśnie zbierali się do wyjścia. Ethan poszedł wziąć od nich pieniądze. W tym samym momencie Aaron podszedł do kontuaru.

-Co robisz dziś wieczorem ? -spytał, zapinając kurtkę.

-A co ?

-Chciałem wpaść. Jeśli nie masz nic przeciwko .

-A może ja wpadnę do ciebie ?-spytałam nagle.

-Nie wiem, czy to dobry pomysł. Mój tata...no sama wiesz.

-Ach , no tak. To wpadnij tak przed dziewiątą.-uśmiechnęłam się, a on kiwnął głową i odszedł.

Po drodze z Ethan'em zahaczyli o siebie. Na szczęście żaden nic nie powiedział.

-Idiota.-rzucił Ethan wchodząc za kontuar, a ja się zaśmiałam.

Pozdro :)