tymczasowy brak tytułu #4

Olivia obudziła się jako pierwsza. Wstała z zamiarem pójścia do łazienki, lecz coś przykuło jej uwagę. A dokładniej Faith z Alex'em. Była w szoku, lecz starała się nie krzyczeć. Wróciła do łóżka, potrząsnęła Nathan'em, a kiedy się przebudził wskazała na kanapę.

- Patrz, no patrz!

- O w mordę – skwitował Nathan gdy zobaczył to co jego dziewczyna.

Olivia poszła do łazienki, a Nathan poszedł dalej spać.

O dziewiątej wszyscy już jedli śniadanie na werandzie. Olivia z Nathan'em ciągle wymieniali między sobą spojrzenia i uśmieszki. W końcu Jack zapytał:

- Dobra. O co waszej dwójce chodzi?

- Spytaj ich – Olivia wskazała na Faith i Alex'a, a oni zamarli w bezruchu.

- Co? - Spytał zdziwiony Jack – o co chodzi?

- Faith spała z Alexem – powiedział Nathan, a Jack wytrzeszczył oczy – nie tak idioto! Po prostu była do niego przytulona.

- I co w tym dziwnego. Ciągnie ich do siebie i już – Jack nie załapał o co chodzi Olivii i Nathan'owi, a Alex i Faith tylko się zaśmiali – już rozumiem. Faith nie tyka chłopaków.

W tym momencie wszyscy wybuchnęli śmiechem, nawet Faith. Ten wyjazd dobrze jej zrobił.

Po śniadaniu wybrali się do miasta po kilka rzeczy i alkohol. Chcieli zrobić wieczorem ognisko, ponieważ na następny dzień mieli wjeżdżać. Tym razem Faith nie miała zastrzeżeń by siedzieć z tyłu. Chociaż nie, miała. Siedziała przy oknie. Dojechali do miasta i poszli do marketu. W pewnym momencie Faith oddaliła się od reszty i weszła między regałami ze śmieciowym jedzeniem. Wzięła do ręki czipsy i odwróciła się. Poczuła się sama i obserwowana. Odwróciła się gwałtownie i wpadła na Max'a. Złapał ją za ramiona i uśmiechnął się szyderczo.

- Puść mnie – powiedziała.

- Dlaczego?

- Puść mnie, bo zacznę krzyczeć.

- Nie jeśli zakryję ci ręką usta – spojrzała na niego dziwnie, a on mówił dalej – ten cały Alex ma się trzymać od ciebie z daleka. A ty od niego, jasne?

- A jak nie to co?

- To będzie źle – puścił ją i spytał – jak jego ręka?

Miała ochotę mu przywalić. Dosłownie. Wiedziała, że nie ma szans, ale nie mogła tego tak zostawić. Podeszła do niego i mocno, z pięści uderzyła go w twarz.

- Hej, co się tu dziej! - Krzyknął ochroniarz i wykręciła Faith do tyłu ręce, by ją unieruchomić.

- Niech mnie pan puści! - Krzyknęła, przerażona jego dotykiem.

Wyprowadził, albo raczej wyniósł ją na zewnątrz i powiedział:

- Masz zakaz wchodzenia do tego sklepu.

- Co się stało? - Olivia wybiegła z Alex'em.

- To wasza koleżanka?

- Tak, to moja siostra. O co chodzi?

- Uderzyła jednego klienta – Olivia z Alex'em zrobili wielkie oczy.

- To jakaś wariatka. Powinna iść się leczyć – ze sklepu wyszedł Max i dorzucił jeszcze – niech pan zadzwoni po tych z białymi fartuchami. Nigdy nie powinna wychodzić z psychiatryka.

Ochroniarz zaprowadził Max'a z powrotem do sklepu, a Faith patrzyła za nimi wściekłym wzrokiem.

- Co się stało? - Spytał Alex dotykając jej ramienia, lecz ona się odsunęła – Faith.

Po jej policzkach poleciała łza, a ona bez słowa odwróciła się i poszła do samochodu. Oparła się o maskę i rozmasowywała nadgarstki.

Olivia zrobiła krok by porozmawiać z siostrą, lecz Alex zatrzymał ją i powiedział:

- Pozwól mi pójść.

Kiwnęła głową więc poszedł i stanął twarzą w twarz z Faith.

- Wyjaśnisz co się stało?

- Podszedł do mnie i zaczął mi grozić.

- Co?

- Że mamy się trzymać od siebie z daleka. Ty ode mnie i ja od ciebie. Gdy chciał odejść spytał jak twoja ręka. Wtedy wiedziałam, że to on cię postrzelił, nie wytrzymałam i walnęłam go. Niestety ochroniarz to widział.

- I cię dotknął, tak? Dlatego się odsunęłaś – kiwnęła głową – nie wiedziałem, że z ciebie taka waleczna dziewczyna.

Zaśmiali się i Olivia widząc rozładowane napięcie dołączyła do nich.

- Nie chcę tam wracać – powiedziała nagle Faith z oczami pełnymi łez, lecz nie płakała – nie chcę wracać do tego wariatkowa.

Alex ją przytulił, a ona schowała się w jego ramionach.

- Nie wrócisz. Obiecuję – powiedział próbując ją uspokoić.

Wreszcie Faith doszła do siebie i stała na własnych nogach. Przyszli Nathan z Jack'iem i zaczęli mówić:

- Ale afera!

- Masz moc – Nathan wystawił rękę i czekał.

Po chwili Faith niepsienie przybiła mu piątkę i wszyscy zaczęli się śmiać, a potem wrócili do domku.

Dochodziła dziewiętnasta. Faith z Olivią poszły na plażę, a chłopcy zajęli się rozpaleniem ogniska.

- Czyli co, ty i Alex? - Spytała Olivia, gdy już wracały.

- Nie wiem.

- Pasujecie do siebie – zaśmiały się – ufam mu, wiem, że cię nie skrzywdzi.

- Dzięki. I za to, że mogłam z wami pojechać. Ten wyjazd dobrze mi zrobił.

Dotarły do domku i zobaczyły rozpalone ognisko, lecz nie było chłopaków. Weszły do środka i zobaczyły Nathan'a i Alex'a.

- Gdzie Jack? - Spytała Olivia.

- Poszedł... w sumie to nawet nie wiemy.

Kiedy Nathan skończył odpowiadać usłyszeli krzyk. Wybiegli z domku i zaczęli szukać źródła hałasu.

- To tam – Faith wskazała na domek, w którym zatrzymał się Max z przyjaciółmi.

Alex i Nathan pobiegli tam i zanim zdążyli wejść na werandę, drzwi się otworzyły i wypadł przez nie Martin. Upadł na ziemię, ale zaraz się podniósł, krzyknął coś do Max'a i odszedł. Tak po postu.

- Na co się gapicie? - Spytał Max i trzasnął drzwiami.

- Martin! - Faith pobiegła za chłopakiem, chciała z nim porozmawiać. Była sama, ale chłopak w końcu się zatrzymał – co się tam stało?

- Nie twoja sprawa.

- Posłuchaj, wiem, że to on postrzelił Alexa, nie chcę by komuś jeszcze stała się krzywda.

- Wiesz kim on jest? - Spytał, a Faith pokręciła głową – nazywa się Max Leeman. Mówi ci coś to nazwisko? - Dziewczynę przeszły ciarki – dokładnie, jest jego synem. Za każdym razem gdy doktorek nie może poruchać jakiejś młodej dziewczyny, a ona wychodzi, zwraca się do syna. Daje mu zadanie, które ma wykonać. Lepiej wyjedźcie, jeszcze dziś. Wkurzył się, ma plan i nikomu nie udało się z nim wygrać. Uciekajcie.

Martin pobiegł przez las, a Faith wróciła do swoich przyjaciół.

- Gdzie byłaś?

- Jedźmy stąd – powiedziała wprost.

- Co? - Olivia była zdziwiona, przecież Faith była szczęśliwa – czemu?

Usiedli na kanapach wkoło ogniska i Faith powiedziała im wszystko, co usłyszała od Martin'a. Słuchali uważnie, trochę z niedowierzaniem, lecz nikt nie chciał ryzykować.

- Nie odjedziemy bez Jacka, musimy go znaleźć – powiedział Alex gasząc ognisko.

- Ja z Nathanem pójdziemy go szukać, a wy – wskazała na Faith i Alex'a – spakujcie nas i schowajcie bagaże do samochodu.

- Nie da rady, Jack ma kluczyki.

- To uszykują bagaże na werandzie. Chodź – pociągnęła Nathan'a do lasu.

Alex pomógł Faith wszystkich spakować. Ustawili bagaże w środku, przy drzwiach. Zaczęło padać, a dziewczyna miała na sobie dresy i koszulkę z krótkim rękawkiem. Nie chciała szukać w torbie bluzy. Alex widząc jak dostała gęsiej skórki, dał jej swoją bluzę zapinaną na zamek.

- Nie trzeba.

- Trzeba – powiedział zapinając zamek do połowy i dając jej krótkiego buziaka.

- Gdzie oni są? - Spytała Faith, kiedy minęło dziesięć minut – boję się.

Alex ją przytulił i niepewnie zapytał:

- Idziemy ich poszukać?

Dziewczyna kiwnęła głową i wyszli z domku w deszcz.

kolejną część dam wieczorem (ostatnią). Wiem, że to krótkie, ale źle rozłożyłam historie. Jeśli będziecie chcieli będę pisała ją dalej, ale to później.